آموزش مداحی و اشعار مذهبی

      فدائيان ولايت شعارشان اين است
  " که  : مرگ سرخ ، به از زندگي ننگين است "

      نماز و روزه و حج و زکات جاي خودش
      مرا مودت ياران حضرتش دين است

      به فقر خويش بنازد ، گداي دولت دوست
      که رزق فقر به از سفره هاي رنگين است

      عنان بندگي ازکف مده به خود خواهي
      که پيروي ز هوا شيوه ي سلاطين است

      مس وجود به کين و حسد چه آلودن ؟
      دلي که وقف امامش نگشته مسکين است

      شکايتي مکن از جور اين زمانه ي تلخ
      دلا به پاي ولي ، جام زهر شيرين است

      ز آشنا و غريبه ، نصيب ما درد است
      شميم ياد تو بر سوز سينه تسکين است

      بترس ، خدعه گر ، از آه سينه ي مظلوم
      امام منتظران ، راحم المساکين است

      لباس نور به تن کن ، به خيمه اش رو کن
      حريم پاک ، چه جاي وجود چرکين است ؟

      دل عزيز خدا را شکسته کردن چيست ؟
      مريد نفس شدن ! اين چه رسم و آئين است ؟

      قدم نهد به دل عاشقان مخلص خود
      اقامتش به حريم قلوب حق بين است

      **
      دوباره قصه ي قهر از علي و شعله ي در
      دوباره ياس ولايت اسير گلچين است

      دوباره کوثر طاها و شعله اي جانسوز
      دوباره خون به دل يادگار ياسين است

      بدان که فاطمه بر درد سينه گريه نکرد
      ولي ز غربت مولاي خويش غمگين است

      گلي که بوسه به دستان او نبي مي زد
      چه شد که مستحق ضربه هاي سنگين است ؟

سيد محمد مير هاشمي

*********************

      من و اين گريه ي خواهي نخواهي
      سياهي مي رود چشمم سياهي
      براي دلخوشيم،گرچه سخت است
      بکش از سينه آهي گاه گاهي

      ***
      وجود کودکانم آب رفته
      خوشيم با همه سيلاب رفته
      ندارم چاره اي جز اينکه گويم
      کمي آرام مادر خواب رفته

      ***
      گمانم بعد از اين مهمان نداريم
      عزيزانم گمانم نان نداريم
      کنيزت گفت گُلها وقت بازيست
      به او گفتند فضه جان نداريم

      ***
      محال است از تو اين نا مهرباني
      اگرچه پوست روي استُخواني
      دوباره سرفه کن يعني که هستي
      تکاني خور تکاني خور تکاني

      ***
      شده غم همدمِ ديرينه ي تو
      ترک افتاده بر آئينه ي تو
      بلد بودند من را هم شکستند
      شبيه دنده هاي سينه ي تو
      ***
      نفس مي زد تو را مي زد مغيره
      و قنفذ را صدا مي زد مغيره
      از اين اوضاع چادر خوب پيداست
      که با پا بي هوا مي زد مغيره

      ***
      غمت از سينه زهرا ريخت بيرون
      شبيه موج دريا ريخت بيرون
      گره از رو سريت باز کردم
      کمي از لخته خون ها ريخت بيرون

      ***
      دلت خانم هواي سوختن داشت
      و شور زينب و شور حسن داشت
      فقط گفتي حسينم وا حسينا
      نگفتي کاش محسن هم کفن داشت

حسن لطفي

*********************

تقسيم کفن ها

      دخترت گريه مي کند حالا
      روي دستش سه تا کفن مانده
      بين اين بقچه اي که وا کرده
      سه کفن دو پيرهن مانده
      
      با نفسهاي آخرت گفتيش
      اين کفن ها براي خانه ي ماست
      پدر و مادر و من اما
      پيرهن ها براي کرببلاست
      
      اولين پيرهن که ميبيني
      اين که کوچکتر است دخترکم
      قسمت محسنم نشد اما
      به تنِ اصغر است دخترکم
      
      هديه کن بر رباب و در بغلش
      نوه ام را ببوس اصغر را
      دوّمين اش براي بي کفن است
      به تنش تا که کرد،خنجر را
      
      بوسه اي زن به گودي زيرش
      قبل تيغ و سنان و سر نيزه
      قبل از اينکه خنجرش با زور
      مي زند نانجيب بر نيزه
      
      بعد غارت حراميان را ديد
      تبر و دشنه تيز مي کردند
      با لباسي که از تنش کندند
      تيغشان را تميز مي کردند
      
      ديد حتي لباس اصغر نيست
      نخ قنداقه هم به غارت رفت
      واي دست رباب را بستند
      بين نا محرمان اسارت رفت

حسن لطفي

*********************

      گرفته ماتم داغي توان مردي را
      شکسته اند دل مهربان مردي را

      صدا صداي غريبي ست سوز مي آيد
      گرفته بغض اقامه اذان مردي را

      به درب خانه ي او پيش چشم دخترکش...
      گرفته اند از اين غصه جان مردي را

      مدينه همهمه اي ميشود دهان به دهان
      رسانده اند به هم داستان مردي را

      شنيده ايد؟ کجا؟ کي؟ چگونه؟ آري، نه!
      زدند همسر تازه جوان مردي را

      شنيده اند ز مردم که مرگ او حتمي ست
      شکسته اند دل دختران مردي را

سيدعلي رکن الدين